Koala's, kangoeroes en dan nu het vliegtuig

De ferry zet ons om half 8 af op het 'vaste' land van Australië. In alle vroegte nemen we dan illegaal de tram naar het station van Melbourne (onze tramkaart blijkt het niet te doen). Vanaf daar laten we ons door een taxi (joepie!) vervoeren richting het vliegveld om daar ons tweede huisje voor de komende weken op te halen. Een mooie bolide waar de kinderen naast elkaar liggen (hmmmmmm....dat blijkt voor ons geen succes te zijn, wat kunnen die twee keten en dat twee weken lang onafgebroken) en ze in autostoeltjes aan de tafel in de camper zitten in plaats van in een dubbele cabine bij ons (wat later ook geen succes blijkt...). Snel ontvluchten we de drukte van Melbourne en zoeken we een plekje in Geelong. De kids hadden blijkbaar voldoende aan een middagdutje van een half uur tijdens de rit waardoor ze niet meer op bed wilden. Dus de camper maar 'ingericht' en opnieuw boodschappen gedaan. Dat blijft toch echt een aanslag op je budget, het is niet goedkoop hier in Australië. Gelukkig begint de zomer hier echt door te dringen en wordt er zelfs een hittegolf voorspeld. Okay, we mogen absoluut niet klagen, maar dit is wel het andere uiterste.

Op naar de Great Ocean road! Maar eerst bedenkt Ben dat hij in de voetsporen van zijn grote held George uit Peppa Big (Peppa Pik zoals ze het hier volgens Cas in Australië noemen) moet treden. Als Ben stil is weet je eigenlijk dat er iets aan de hand is, en jawel hoor. De sproeiers hadden een mooie modderpoel gecreëerd. En dan raad je het al, wie stond er met zijn olijke snoetje middenin te springen? Juist, Ben... Lachwekkend begin van een hele warme dag. De Great Ocean road brengt ons weer langs een aantal herkenbare punten maar is voor een tweede keer toch niet meer zo spectaculair. Gelukkig hebben we een super camping in het vooruitzicht waar wij zes jaar geleden tussen de koala beertjes sliepen. We kunnen dan ook niet wachten om dit zo snel mogelijk aan de kinderen te laten zien. We besluiten dan ook om met deze warmte snel door te rijden naar Bimbipark, onze camping. Maar alles behalve snel gaat het, oeps vergeten een la dicht te doen, papa ik moet plassen, mama mag ik de Ipad en tot overmaat van ramp bedenkt Ben nog even om te gaan overgeven. Dat laatste gebeurt de volgende dag ook nog een keer met Cas. De Great Ocean road is namelijk erg slecht, waardoor we alleen maar hobbelen, slingeren, stijgen en dalen, en dat kunnen de kindermaagjes niet aan. Fijn, zo'n lekkere geur in je camper... Maar uiteindelijk vinden we toch nog eerder dan verwacht onze camping en kunnen we heerlijk in de zon onder de bomen aan de rand van de speeltuin bijkomen. En natuurlijk op zoek naar de koala's. Blijken deze alle bomen kaal gevreten te hebben waardoor ze de koala's nu van de camping weren om zo de bomen te herstellen. Begrijpelijk natuurlijk, maar ja voor ons sentiment wel erg jammer. 's Avonds is het tijd om de camper in kerstsferen (disco) te veranderen.

De volgende dag zien we gelukkig wel een aantal koala's als we de camping afrijden. Leuk om die kinderkopjes te zien én te horen als we de koala's aanwijzen. De route leidt ons oa. langs de twaalf apostelen met als eindstop Port Fairy. Wat treffen we het toch qua campings, deze heeft zelfs een binnenzwembad. En ja, als je dat aan onze waterratten vertelt kan je niet anders dan de middag doorbrengen in het zwembad :-). Erg fijn dat het zwembad overdekt was aangezien het weer weer eens omgeslagen is, regen en het begint zelfs weer fris te worden.

Vandaag in één lange ruk door naar Mount Gambier. De weg is saai, recht toe recht aan. Op zich niet erg aangezien de kids zo niet kotsen. Onderweg kijken we onze ogen uit hoe een koala de highway oversteekt, gewoon op zijn dooie gemak, automobilisten die stoppen toch gewoon? Bij het visitors center informeren we naar de bosbranden ten noorden van Mount Gambier waar gisteren voor gewaarschuwd werd. We krijgen te horen dat deze uit zijn, het heeft 'gelukkig' de hele avond en dag geregend. Fijn ja... Door de regen blijven we lekker op de camping en doen we nog de nodige boodschappen voor de komende dagen. Laten we eens voorbereid zijn op de kerstdagen. Bij de winkel staan we weer te knipperen met onze ogen. Zien we dat nu goed? Ja, dat zien we goed. Een medewerker van de winkel haalt de natte winkelwagentjes van het parkeerterrein en zet ze onder de overkapping neer, echter niet voordat hij deze heeft afgedaan met een droge doek!

Vandaag maar eens Mount Gambier en omgeving onveilig maken. De sinkhole, blue lake en valley lake staan op het programma voordat we weer naar de kust reizen. Overigens was de sinkhole eerst niet de bedoeling, daar waren we gisteren al voorbij gereden, aangezien we al snel tot de conclusie waren gekomen dat dat gewoon een gat in de grond moest zijn. Nou niets was minder waar, in één woord geweldig! Cas wilde gewoon niet meer weg, die wilde de hele tijd de tuin in. Bij het blue lake sta je echt met je mond vol tanden, zo ontzettend blauw is dat meer en al helemaal als je aan de overkant van de weg het 'gewone' valley lake ziet liggen. Echt ontzettend mooi, zo helderblauw! De route leidt ons recht door gele droge grasvelden naar Beach Port, een ontzettend leuk, klein kustplaatsje met een hele lange Jetty (772 meter). De dag heeft ons al redelijk wat zon gebracht dus met korte broek en gelukkig wel een vest lopen we de pier op, helaas in de regen er weer af...

Een heerlijke rustige opstart gehad om daarna op ons gemakje af te reizen naar Naracoorte, vooral bekend om zijn world heritage caves. De kinderen hebben we, tijdens de fossil cave tour die Rik alleen deed, laten slapen en daarna zijn we een self guided tour door de wet caves gaan doen. En jawel! de kinderen konden weer uit volle borst "tieten, mieten" zingen! Wat een mazzel dat er geen Nederlanders bij waren toen uiteindelijk ons kinderkoortje verder ging met "dikke tieten!". Uiteindelijk eindigen we de dag op een mooie camping in Naracoorte naast de speeltuin. En dit keer hoeven we eens niet de Mc Donalds in te duiken voor gratis wifi, die hebben ze hier op de camping ook, en wel helemaal tot in onze camper :-). Het thuisfront maar weer eens verveeld met onze verhalen :-).

Via Kingston reizen we verder naar Meningie. Onderweg lunchen we heerlijk in de zon in het Coorong National park nadat we een mooie wandeling hier gemaakt hebben. De pelikanen vliegen in een helder blauwe lucht boven ons hoofd. Wat is het toch heerlijk om zo te reizen! In Meningie staan we op dezelfde camping als zes jaar geleden, niets veranderd, maar o zo'n leuke camping. Direct aan het water waar de pelikanen recht voor onze neus dobberen. Rik doet boodschappen met Ben en Jeannette en Cas doen intussen de was. Om toch nog een lekkere kerst lunch te kunnen bereiden vraagt Rik in de supermarkt of ze ook doosjes eieren met 6 stuks in plaats van 12 hebben. O, ja hoor meneer, en daar komt de schaar tevoorschijn en de beste man knipt gewoon het pakje van 12 doormidden. Das ook een oplossing :-). De eigenaar van de camping komt ons intussen nog even vertellen dat de kerstman vanavond over de camping komt rijden. Dus vol verwachting klopt ons hart. Voordat we het weten is ie in de brandweerwagen voorbij gereden, maar hebben de kids wel een handvol snoepjes toegegooid gekregen en waren helemaal blij. Nu associeren ze de kerstman dan ook alleen met snoep...

Eerste kerstdag brengen we voornamelijk door met reizen, dit is namelijk de enige dag dat zo ongeveer alles dicht is. Onderweg stoppen we in Victor Harbour waar we genieten van een lekkere zelfgemaakte kerstlunch. In Cape Jervis hebben we een gezellig plekje bij een boerderij waar we de nacht doorbrengen voordat we morgen met de ferry naar Kangaroo Island vertrekken.

Dit keer geen bosbranden op het eiland dus we mogen zes jaar later dan gepland het eiland bezoeken. Op de ferry kijken de kinderen hun ogen uit, want de camper mag zelfs mee op de boot. De redelijk ruige zee brengt ons in drie kwartier naar het eiland waar we eerst het noorden gaan verkennen. In Stokes Bay wurmen we onszelf tussen de rotsen door om op het verborgen strand te komen. En ja, dan kan je de kinderen met dit mooie weer niet meer houden, dus die vlogen de zee in. Opgedroogd en wel sluiten we ons in de middag aan bij de rondleiding in Paul's place. Wat een middag hebben we hier gehad zeg! Paul heeft zijn achtertuin als opvangplaats voor dieren ingericht en geeft hierbij dus ook (chaotische) rondleidingen. Zo liepen we midden tussen de kangoeroes, emu's, koala's, opossums, egels, kippen, paardjes, herten, kalkoenen, pauwen en nog veel meer dieren. Alles mocht, niets moest, wat een super middag! Ons fototoestel maakte dan ook overuren. Maar wat een plezier voor jong en oud! We sluiten deze geweldige tweede kerstdag af met een barbecue op de camping nabij het Flinders Chase National Park. Hier worden we aangenaam verrast met koala's die hier nog wel in de bomen op de camping rondhangen. Na de barbecue verrast de kerstman ons met het feit dat Sinterklaas de cadeautjes voor Ben en Cas aan hem meegegeven heeft. Zo hebben we toch nog een beetje Santa Klaus avond :-).

Op zoektocht naar de platypussen. Een unsealed road, waar we dus eigenlijk niet op mogen met de camper, brengt ons tot diep in het nationaal park. Nu zou het moeten lukken... We hebben toch niet, 8 km lang, 10 km per uur gereden voor niets? Om de vogelbekdieren te kunnen zien moet je stil, maar dan ook heel stil zijn. Ze zijn namelijk ontzettend schuw. We hadden natuurlijk van tevoren kunnen weten dat onze twee kinderen niet stil genoeg kunnen zijn. Hun pogingen zijn bewonderenswaardig te noemen, maar helaas niet voldoende om de beesten te kunnen zien. Dus dan maar weer 8 km terug.......... We rijden naar het zuiden toe om daar de Admirals Arch, cape du Couedic, Weirs Cove en de Remarkable Rocks te bezichtigen. Ook hier kijken we weer onze ogen uit. Met name de Remarkable Rocks doen ons denken aan Ayers Rock. En omdat we niet genoeg krijgen van de koala's besluiten we nog een stukje het bos tegenover de camping in te gaan. Wow, we zijn getuige van een baby koala die de overtocht van de ene tak naar de andere tak probeert te wagen om bij zijn moeder te komen. Als het gelukt is, kijkt moeder ons onderzoekend aan en zoekt het hogerop.

Gelukkig bedenkt Ben om pas zijn pamper vol te schijten als we weer in een 'grote' plaats (65 km verder) op het eiland zijn. Even een verkeerde inschatting gemaakt en das toch best vervelend als je 's ochtends vroeg door je voorraad heen bent, het winkeltje halverwege het eiland geen pampers heeft en je nog een hele dag te gaan hebt. Maar gelukkig hebben we een voortreffelijke zoon en kunnen we heerlijk, nou ja heerlijk, genieten van de little Sahara. Het woei zo hard dat we gewoon de zandberg afgewaaid zijn en in vier zandmonsters veranderd waren. Hoe leuk het ook was, het zand gooide letterlijk roet is ons eten. Na twee afdalingen hadden we er dan ook genoeg van en zijn we richting Seal Bay conservation park gereden. Een gids bracht ons, zonder ze te storen, op het strand tot dichtbij de beestjes. Bijzonder om van dichtbij te zien hoe een baby zeeleeuw melk bij de moeder dronk. Helaas veranderden we hier weer in vier zandmonsters. Volgens mij heeft iedereen na een grondige reinigingsbeurt nog steeds zand in de oren. 's Avonds zijn we getuige van een zeer commerciële pelican feeding. Maar dat maakt ons niet uit, het is echt zo gaaf. Je moest echt oppassen om niet geraakt te worden door de pelikanen, zo dichtbij zaten ze! Die koppies van Cas en Ben, geweldig!

Helaas moesten we dit mooie eiland de volgende dag al weer verlaten en maken we ons in Adelaide nu op voor de vlucht naar Perth. Wat brengt ons daar? Eerst maar eens nieuw jaar vieren in een luxe appartement in een lieflijk kustplaatsje (Mandurah). Joepie, eindelijk weer eens echt goed slapen? Daarna maar eens kijken waar de reis naartoe gaat. We willen erg graag richting het noorden, maar de temperatuur kan daar tot ver boven de 40 graden oplopen. En of we de kinderen en onszelf dat aan willen doen in een camper zonder airco...? Eén voordeel is wel, dat we gelukkig weer een dubbele cabine hebben waar wel airco in zit!

Overigens willen we iedereen via deze weg alvast een geweldig en gezond 2014 wensen. Dat al jullie dromen maar uit mogen komen! En we hopen dat iedereen net zo genoten heeft van de afgelopen kerstdagen als wij. Tot in 2014!

Weer wat geweldige kinderuitspraken:
Cas: er vliegen heel veel vliegen om zijn hoofd, wat ie net zoals als wij niet leuk vindt. Mama zegt daarop, doe nou maar rustig aan, ze doen niets, ze gaan alleen maar op je zitten. Maar mama, zegt Cas, ik ben toch geen stoel?
Lopen we langs een boom met twee papegaaien die elkaar zitten te 'kussen' en veel lawaai zitten te maken. Mama, wat doen die? vraagt Cas. Nou, Cas die vinden elkaar lief. O, net zoals opa en oma!
Als je Ben vraagt of de kerstman is geweest krijg je steevast hetzelfde antwoord. Ja, snoepjes gekreegt!
Papa vraagt aan Cas wat we vandaag gaan doen. Cas, op de boot! En daarna? vraagt papa. Cas, er vanaf! Hmmmm, we bedoelden dat we naar de "dierentuin" (Paul's place) gingen.
Cas vraagt op de ferry of we willen voorlezen. Euh, ja dat kan wel, maar dat is het evacuatie plan. Mama, wat is dat? Nou, voor als de boot zinkt. Waarop op Ben roept "zingen", en hij begint uit volle borst te zingen.
Zodra we het liedje inzetten dat we er bijna zijn begint Ben vol enthousiasme mee te zingen. Alleen een iets andere versie. "We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog helemaal niet".